Tamtego wieczora zgłosiłam się do szpitala położniczego ze skurczami porodowymi. Wspólnie z mężem czekaliśmy na narodziny naszego czwartego dziecka. W domu czekała na nas gromadka naszych kochanych dzieci. Najmłodsi synowie byli bliźniętami. Ich narodziny były dla nas sporym zaskoczeniem, bo w rodzinie nie rodziły się wcześniej bliźnięta.
Kiedy po raz trzeci zaszłam w ciążę, od razu zaczęliśmy się zastanawiać, czy po raz kolejny nie urodzą się bliźnięta. Po badaniach usg dowiedzieliśmy się, że pod moim sercem rozwija się tylko jedno dziecko. Znów chłopiec.
Urodziłam pięknego zdrowego syna. Po porodzie dowiedziałam się, że jedna z matek porzuciła w szpitalu swoją córeczkę. Wszyscy żałowali maluszka, który miał być skazany na dom dziecka. Nie mogłam się na to zgodzić. Znałam ordynatorkę. Długo rozmawiałyśmy. Zdecydowaliśmy się na krok, który nie był legalny i etyczny, ale pozwolił uchronić dziecko przed sierocińcem.
Dziewczynka została wpisana jako bliźniaczka mojego synka. To były lata osiemdziesiąte. Po raz kolejny stałam się matką bliźniąt. Wszystkie nasze dzieci to chłopcy, mogliśmy spełnić marzenie o wychowywaniu córeczki.
Rodzina była trochę zaskoczona, bo usg pokazywało jedno dziecko, ale wtedy mówiłam, że po prostu córeczka sprytnie się chowała przez całą ciążę. Wszyscy to uwierzyli. Przez cały ten czas nikt nie zorientował się, że Oliwia nie jest naszą biologiczną córką. Los chciał, że podobnie jak mój mąż ma niebieskie oczy i jasne blond włosy. Wielu dostrzega ich podobieństwo.
I dobrze! W końcu to nasza córka!
To też może cię zainteresować:Z życia wzięte. Syn wyrzucił matkę z domu, kiedy dowiedział się, że została okradziona ze wszystkich pieniędzy. Poszła do córki
Zobacz, o czym jeszcze pisaliśmy w ostatnich dniach: Na to od ponad dwóch tygodni czekały miliony Polaków. Prezydent podjął ważną decyzje w sprawie utworzenia nowego rządu. To najważniejszy pierwszy krok