Dni i noce spędzałam przy jego łóżku. Zmieniałam pampersy, podawałam leki, karmiłam, sprzątałam. Czułam się jak pielęgniarka, służąca i synowa w jednym.
– Masz złote serce – mówiła wtedy teściowa.
– Dzięki tobie tata nie cierpi tak bardzo – powtarzał mąż.
Byłam potrzebna. Byłam „najlepszą synową”.
Po jego śmierci wszystko się odwróciło. Teściowa patrzyła na mnie spode łba, mąż milczał, a w korytarzu zaczęły krążyć szepty. W końcu przy stole padły słowa, których nigdy nie zapomnę.
Podałam rosół, a teściowa odsunęła talerz.
– Aż za bardzo się starałaś, moja droga – rzuciła z kpiną.
– Co to znaczy? – spytałam.
– Wszyscy wiedzą, że liczyłaś na spadek – wtrącił mąż, chłodno.
– Ty też tak uważasz?! – zapytałam z niedowierzaniem. – Że znosiłam to piekło dla pieniędzy?!
Teściowa uderzyła dłonią w stół.
– A dla kogo niby? Przecież tylko o to chodziło!
Wtedy pękłam.
– Ja chciałam, żeby umarł z godnością, a wy? Wyście uciekali, kiedy prosił o pomoc! Ja byłam przy nim, nie wy!
Mąż spojrzał na mnie jak na obcą.
– Dość. To rodzina decyduje. Ty jesteś tylko żoną.
Wstałam od stołu. Ręce mi się trzęsły, ale głos miałam mocny jak nigdy.
– Dosyć tego. Albo ja, albo twoja matka. Nie będę dłużej żyć w domu, w którym traktuje się mnie jak śmiecia.
Mąż pobladł.
– Co ty wygadujesz…
– Nie wygaduję. – Spojrzałam mu prosto w oczy. – Jeśli nie potrafisz stanąć po mojej stronie, to znaczy, że mnie już nie ma dla ciebie.
Teściowa prychnęła:
– Sama odejdź, droga synowo. To nie twoje miejsce.
Wyszłam z kuchni, a za drzwiami zatrzasnęłam całe moje dotychczasowe życie. Wiedziałam, że to koniec.
Byłam bohaterką, dopóki byłam potrzebna. Potem stałam się zakałą rodziny. Ale tym razem to ja postawiłam warunki.
Bo nie ma takiej ceny – ani pieniędzy, ani spadku – dla której warto żyć jak niewolnica.
To też może cię zainteresować: Szymon Hołownia spotka się z politykami PiS. Wiadomo, co będzie tematem rozmów
Zobacz, o czym jeszcze pisaliśmy w ostatnich dniach: Zbigniew Ziobro ostro o decyzji sądu. Mocne słowa byłego ministra