Kiedyś patrzyłam ze zdziwieniem na moje koleżanki, które uwielbiają ogród i mają ogródek warzywny. Nie rozumiałam, co może być w tym interesującego.

Wszystko zmieniło się, gdy zamieszkaliśmy z mężem w prywatnym domu. Po pierwsze, na łonie natury jest znacznie spokojniej i chcę spędzać więcej czasu na zewnątrz. Zwłaszcza wiosną, kiedy przyroda dosłownie budzi się do życia.

Po drugie, kiedy ma się własne terytorium, chce się je jakoś ulepszyć. Zdecydowałam więc, że chcę uprawiać kwiaty. Ogólnie rzecz biorąc, próbowałam uprawiać wiele rzeczy i teraz hoduję różne kwiaty, ale moją pasją są róże. To była bardzo długa i ciernista droga, ponieważ wcześniej nic nie robiłam, w pierwszych latach nie odnosiłam sukcesów.

Zapisałam się na kilka forów tematycznych, kupiłam różne książki, eksperymentowałam z odmianami, nawozami i tak dalej. Mój mąż, jak się okazało, nawet nie pomyślał o tym, ile wysiłku i pracy włożyłam w róże. Pewnego dnia wróciłam do domu i zobaczyłam, że większość moich kwiatów zniknęła.

Zostały po prostu przycięte do korzenia w szorstki sposób. Myślę, że krzyczałam tak głośno, że mój mąż wybiegł z domu. "Co się stało?" zapytał przerażony. "Róże!" krzyknęłam. "Ktoś wszedł na nasz teren i ukradł moje kwiaty!" Wyglądał dziwnie cicho. "Dlaczego nic nie zauważyłeś?" zapytałam go.

Wandalizm nie zajął im dwóch minut." "Dlaczego tak krzyczysz," powiedział mąż. To nie tak, że włamali się do domu. Miałam pewne podejrzenia. Przyparłam mężczyznę do muru i zażądałam, żeby powiedział mi całą prawdę.

Okazało się, że kiedy mnie nie było, do mojego męża przyszła młoda sąsiadka. Powiedziała, że idzie na urodziny koleżanki i pilnie potrzebuje bukietu. A najbliższą kwiaciarnię mamy dziesięć kilometrów stąd, więc czy nie moglibyśmy zerwać kilku kwiatów w naszym pięknym ogrodzie? I zamiast zadzwonić do mnie i zapytać, które kwiaty ściąć, mój mąż postanowił przejąć inicjatywę.

Wręczył jej nożyczki i wspaniałomyślnie zaproponował, by wybrała, co tylko zechce. A ta pani, oczywiście, ścięła prawie wszystkie moje róże! Najpiękniejsze i najbardziej bujne. Jej bukiet był chyba wielkości koła ciężarówki.

Pokłóciłam się o to z mężem. Nigdy nie zrozumiał, o co chodzi. Dla niego to było tak proste, jakbyśmy mieli róże zamiast chwastów! Następnego dnia poszłam do sąsiadki, żeby z nią wszystko wyjaśnić. Udawała, że nic nie rozumie. "Czy nie jest jasne, że to nie mój mąż hoduje kwiaty?" zapytałam. "A czy kiedykolwiek przyszło ci do głowy, że róże przed moim domem nie są tam po to, by ścinać je na bukiety dla kogokolwiek?" W rezultacie sąsiadka obraziła się na mnie, podobnie jak mój mąż. Ale ja nie chcę z nimi rozmawiać. I nie wiem, jak się uspokoić, bo trudno będzie nadrobić straty.

Ważne: Joanna Koroniewska pilnie prosi o pomoc. "Nie rozumiem, jak można w tych czasach bezkarnie okradać"

O tym się mówi: Już 1 września zmienia się ważne limity. Dla seniorów to zła wiadomość. Ich świadczenie może zostać zmniejszone lub wstrzymane