Jesteśmy małżeństwem prawie osiem lat. Z urzędu stanu cywilnego młody mąż wprowadził mnie do mojego własnego dwupokojowego mieszkania. Napisałam, że mnie tam wprowadził tylko z powodu ukłonu dla tradycji.
Mieszkaliśmy ze sobą już przed ślubem. Moi rodzice w prezencie ślubnym zapłacili za generalny remont w tym mieszkaniu, ostatni miesiąc przed malowaniem mieszkaliśmy z narzeczonym w hotelu, odwiedzając mieszkanie, aby monitorować pracę ekipy remontowej. Robotnicy, zwłaszcza majster, byli bardzo sumienni, wszystko wykonali na najwyższym poziomie, nie było na co narzekać.
Oczywiście miło było mi i mojemu mężowi zamieszkać w nowo wyremontowanym gnieździe. Ani ja, ani moi rodzice nigdy nie podkreślaliśmy, że mieszkanie w całości należy do mnie i w zasadzie wszystko, co się w nim znajduje też, oczywiście z wyjątkiem majtek i skarpetek mojego męża.
Bóg zesłał nam syna. Ciąża nie przebiegała łatwo, dlatego musiałam zrezygnować z pracy. Troska o utrzymanie rodziny spadła na barki męża. Mój mąż nie postarał się o awans i o wyższe wynagrodzenie. Uznał, że jakoś sobie poradzimy.
Urodziłam bezpiecznie, bez problemów, oczywiście nie od razu pobiegłam do pracy, a nasz strumień finansowy nadal składał się z dochodów męża. To prawda, że moi rodzice, widząc, że z trudem wiążemy koniec z końcem, wzięli na siebie większość wydatków za wnuka, zawsze przynosili nam torby z zakupami.
Niestety to jeszcze bardziej rozleniwiło mojego męża. Nie starał się, wiedząc, że teściowie pomogą. Co więcej, od czasu do czasu ratował swoją siostrę ze swojej skromnej pensji, która znając naszą sytuację, nie wahała się opróżnić portfela brata.
Stopniowo zaczynałam mieć już dość tego stanu rzeczy i zaczęłam namawiać męża do bardziej aktywnego zarabiania niż siedzenie w biurze nad klawiaturą. Aktywność męża gwałtownie wzrosła, ale nie w tym samym kierunku, jeśli wcześniej tak leniwie lekceważył moje sugestie dotyczące zmiany pracy, to teraz jest po prostu oburzony.
Poskarżył się nawet matce, a teściowa nie wahała się od razu włączyć w proces przeciwdziałania, występując jako osobista orędowniczka lenistwa i nieodpowiedzialności syna.
Gdy tylko poszłam zarobić, mąż odpuścił, stwierdził, że ma dość zespołu i przełożonych też, nawiązał też do moich narzekań na niską pensję, powiedział, że znajdzie pracę na miarę swoich możliwości „wysokie” kwalifikacje, gdzie byłby naprawdę i po prostu doceniony. Będzie spał na pieniądzach!
Nie wierzyłam w tak różowe perspektywy, ale okazało się, że jest jeszcze gorzej, niż sobie wyobrażałam. Mój mąż po kilku tygodniach walenia czołem w drzwi działu kadr zakręcił się na wszystkie strony i popadł w depresję. Po prostu zbliżył się do sofy, a pilot do telewizora stał się przedłużeniem jego dłoni.
Na telefon teściowej nie trzeba było długo czekać. Przez chwilę słuchałam jej krzyków, a następnie poprosiłam, aby przekazała obrażonemu „chłopcu”, że jeśli w ciągu miesiąca nie wróci do rodziny z normalną dla mężczyzny pracą, to się z nim rozwiodę.
Miesiąc minął niepostrzeżenie. Mój mąż nadal siedział na głowie matki, a ja zgodnie z obietnicą złożyłam pozew o rozwód. I tu się zaczęło!
Na początku szantażowano mnie, że chcę rozbić rodzinę, zostawiając ojca dziecka. Widząc, że nie zareagowałam na te aluzje i zdając sobie sprawę, że rozwód jest nieunikniony, przeszli do podziału majątku.
Kiedy usłyszałem o tym po raz pierwszy, nawet o tym pomyślałem i zapytałem, o jaką własność chodzi? Jeśli jakieś rzeczy należą do mojego męża, to nie ma problemów, nie roszczę sobie prawa, niech wszystko weźmie. A reszta legalnie nie należy do tego leniwego człowieka, dlatego nie ma co liczyć na żaden majątek!
Teraz trwa trzecia runda szantażu – oskarżają mnie o niewdzięczność wobec tak „troskliwego” męża, który ponownie podniósł kwestię mojego urlopu macierzyńskiego. Szczerze mówiąc, wszystkie te nieprzewidywalne ruchy ze strony mojego męża i jego rodziny tylko wzmocniły moje pragnienie jak najszybszego rozwodu, nic więcej. I nadal będzie musiał pracować, upomnę się o alimenty!
To też może cię zainteresować: Z życia wzięte. "Wyrzuciłam wszystkie jego rzeczy z balkonu na ósmym piętrze. To był niezapomniany widok": Nawet sąsiedzi byli zachwyceni
Zobacz, o czym jeszcze pisaliśmy w ostatnich dniach: Anita Werner zakpiła z Andrzeja Dudy. "To nie żart. To naprawdę fragment przemówienia"
O tym się mówi: Pomidory i papryka będą cieszyć oko dobrymi zbiorami. Wystarczy karmić je zwykłą kaszą jaglaną