Opowiem wam moją historię. Mam 19 lat i półtoraroczne dziecko. Jego biologiczny ojciec nie wiedział o istnieniu dziecka, uważałam, że tak będzie lepiej. Unikałam spotkań z ojcem mojego syna.
Nie była to dla mnie łatwa decyja i długo zastanawiałam się, czy dokonałam dobrego wyboru. Uznałam jednak, że ryzyko jest zbyt duże. Jestem pewna, że odebrałby mi syna i już nigdy więcej bym go nie zobaczyła.
On jest z bogatej rodziny i jego bliscy nie zgodziliby się nigdy na to, żeby do ich rodziny weszła sierota, jak ja. Nikt mnie przed nim nie ochroni. Nie mam żadnych krewnych, którzy mogliby mnie wesprzeć. To było jedyne wyjście.
Niedługo po urodzeniu syna w moim życiu pojawił się kto inny. Nie jest bogaczem, ale prostym robotnikiem. Mieszkamy razem. Niestety ostatnio okazało się, że znów jestem w ciąży. Ucieszyłam się, zawsze marzyłam o dużej rodzinie, ale wiem, co powie Przemek.
Nasza sytuacja materialna nie daje nam szans na utrzymanie dwójki dzieci. Bałam się mu o ciąży. Nie chciałam, żeby zniknął z mojego życia. Jak sobie poradzę sama, z dwójką malutkich dzieci?
Nie wiem, co powinnam zrobić. Zakończenie ciąży jest ostatnią rzeczą, jakiej chcę, ale czy nie gorsze jest skazywanie dziecka na życie w biedzie i głodzie? Ciągle się tym gryzę. Nie wiem, co powinnam zrobić. Czasu jest coraz mniej. Biję się z myślami i nie mam pojęcia, co powinnam zrobić.
Im dłużej nad tym myślę, tym bardziej wydaje mi się, że z tej sytuacji nie ma dobrego wyjścia. Nie wiem nawet, czy któreś można nazwać mniejszym złem.
A wy, co byście mi doradzili?
To też może cię zainteresować: Z życia wzięte. Moja córka wprowadziła się do nas z bliźniętami. Nie wiem, jak długo będę w stanie to wszystko znieść
Zobacz, o czym jeszcze pisaliśmy w ostatnich dniach: Dyrektor szpitala w Nowym Targu dostał nagrodę finansową. Wiele osób nie kryje oburzenia i przypomina ciężarną Dorotę, która tu straciła życie
O tym się mówi: Chryzantemy to nie jedyne kwiaty, jakie warto postawić na grobie. Które rośliny możemy wybrać na Wszystkich Świętych